- Καταρχήν πες μου μερικά στοιχεία για εσένα, για τον χαρακτήρα σου.
Δύσκολα μπορεί κάποιος να περιγράψει τον ίδιο του τον εαυτό. Θα ήταν καλύτερο να ρωτούσα τους ανθρώπους γύρω μου για να με περιγράψουν. Ωστόσο, νιώθω ότι είμαι ένας ιδιαίτερα αισιόδοξος και θετικός άνθρωπος, με αρκετές παραξενιές και ιδιαιτερότητες. Μου αρέσει πολύ η «τάξη», σε όλα τα επίπεδα. Είμαι εργασιομανής και προσπαθώ συνέχεια να απασχολούμαι με κάτι. Λατρεύω να ταξιδεύω και ανανεώνομαι όποτε ξεφεύγω από την Αθήνα. Ηρεμώ και ανασυγκροτούμαι όταν ακούω μουσική. Μ’ αρέσει να ονειρεύομαι αλλά και να φτάνω τους στόχους μου.
– Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Ήμουν ένα πολύ ευτυχισμένο και ελεύθερο παιδί. Μεγάλωσα στον Παράδεισο Αμαρουσίου, τότε που ήταν ακόμα γειτονιά. Η οικογένεια μου με έμαθε να ζω ευτυχισμένος. Να έχω πάντα αυτό που θέλω και να μην ζητάω ποτέ αυτό που δεν μπορώ να έχω. Και πάντα μου έδιναν κάτι παραπάνω από αυτό που ζητούσα. Χρόνια γεμάτα αγάπη, έρωτες, ταξίδια, ταβέρνες, πικ-νικ, θάλασσες, ελευθερία, τόλμη, σιγουριά, συγγενείς, πάρτυ…
Πότε άρχισες να αισθάνεσαι ότι πρέπει να ακολουθήσεις τον δρόμο της υποκριτικής;
- Ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι «πρέπει» να ακολουθήσω κάτι. Ή ότι κάτι είναι μονόδρομος. Μου αρέσει στη ζωή μου να κάνω επιλογές και πολλές φορές μου αρέσει να με εκπλήσσω. Δεν ήταν λίγες οι φορές που πέρασε από μπροστά μου η προοπτική της υποκριτικής αλλά δεν ήμουν έτοιμος για κάτι τέτοιο. Η πρώτη μου επαφή ήταν όταν διάβασα το θεατρικό της Ζώρζ Σαρή «Το τρακ», με το οποίο ασχολήθηκα και έμπρακτα στην παράσταση που ανεβάσαμε στο σχολείο, όταν ήμουν ακόμα 8 χρονών. Η ζύμωση όμως νομίζω ότι προήλθε από τον κινηματογράφο. Οι αμέτρητες ταινίες που είδα στο σινεμά εκείνα τα χρόνια με αφύπνισαν και για πολλά χρόνια ήθελα να ασχοληθώ με την σκηνοθεσία. Χρειάστηκαν πολλά ακόμα χρόνια μέχρι να νιώσω την ανάγκη να δώσω εξετάσεις σε μια δραματική σχολή για να γίνω ηθοποιός, περνώντας πρώτα από άλλες σπουδές αλλά και άλλα επαγγέλματα.
Πως αισθάνθηκες την πρώτη φορά που σε κάλεσαν για οντισιόν;
- Ομολογώ ότι την πρώτη φορά δεν την θυμάμαι καθώς πήγα σε αμέτρητες ακροάσεις από τη στιγμή που τελείωσα τη σχολή. Και μπορώ να πώ ότι από την αρχή ήμουν οικείος με αυτή τη διαδικασία, μετά από 3 χρόνια σπουδών στο Κρατικό Θέατρο. Δε θα ξεχάσω όμως ποτέ την πρώτη μου «ακρόαση» όταν πήγα να δώσω εξετάσεις για να μπώ στη σχολή. Και ένιωσα υπέροχα. Ήξερα ότι δεν είχα τίποτα να χάσω και είχα πάει πιο πολύ για να ζήσω αυτή τη μοναδική εμπειρία. Να βρεθώ μπροστά σε ανθρώπους και να εκτεθώ. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι μπορούσα να κατακτήσω όλον τον κόσμο. Όταν βγήκα έξω… ήξερα πια τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου.
- Πιστεύεις ότι, έτσι όπως τα ελληνικά δεδομένα σε ότι αφορά στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στο θέατρο ότι δεν μπορούν να δώσουν ευκαιρίες σε αρκετούς νέους και ταλαντούχους ηθοποιούς να δείξουν τι αξίζουν;
Δυστυχώς δεν υπάρχουν τόσες ευκαιρίες όσοι και οι νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί. Και υπάρχουν πάρα πολλοί. Τα πράγματα χειροτερεύουν ολοένα και περισσότερο. Και σε αυτό συμβάλει και η γενικότερη κρίση που ζούμε αυτήν την περίοδο. Οι κινηματογραφικές, τηλεοπτικές αλλά και θεατρικές παραγωγές γίνονται με το σταγονόμετρο και διαρκώς ελαττώνονται. Αντίθετα κάθε χρόνο αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των νέων ηθοποιών. Χρειάζεται πολύ προσπάθεια και αρκετή τύχη για να βρεθεί ο «χώρος» του καθενός. Και ευτυχώς γίνονται προσπάθειες. Νέες ομάδες ξεφυτρώνουν παντού και δίνουν το στίγμα τους αλλά και τηλεοπτικές παραγωγές όπως η «Γενιά» δίνουν ενέσεις αισιοδοξίας.
- Που πιστεύεις ότι οφείλεται, ότι τα ελληνικά κανάλια αφαιρούν όλες τις δικές τους ελληνικές παραγωγές και παίρνουν μόνο έτοιμες παραγωγές από το εξωτερικό; Πάντως βλέπουμε ειδικά η Τουρκία τα τελευταία 3 χρόνια έχει μπει για τα καλά στην Ελληνική τηλεόραση.
Θεωρώ ότι έχει να κάνει καθαρά με το κόστος και με τίποτα άλλο. Αν το πάρεις καθαρά μπακαλίστικα το θέμα, είναι εμφανές. Τα ελληνικά σήριαλ στοιχίζουν ακριβά για τα κανάλια και δεν υπάρχουν τα αντίστοιχα έσοδα για να αποφέρουν έστω το κόστος αυτών των παραγωγών. Αντίθετα, οι ξένες σειρές στοιχίζουν πολύ λιγότερο και δεν έχουν μεγάλο ρίσκο. Μετά τα βραζιλιάνικα και τα ισπανικά ήρθε και η ώρα των τούρκικων σήριαλ. Δεν είμαι σίγουρος ότι οι τηλεθεατές τα προτιμούν αλλά μοιάζουν περισσότερο παραδομένοι στον μονόδρομο που τους οδηγούν τα κανάλια. Για άλλη μια φορά όμως το Mega πρωτοπόρησε και κάνοντας μια εξαιρετική δουλειά όπως το «Νησί» έδειξε τις προτιμήσεις του κοινού. Αυτό που μας λείπει είναι η ποιοτική τηλεόραση. Με λυπεί που δεν γίνονται ελληνικές παραγωγές πια αλλά και αυτή η υπερβολή των 50 παραγωγών πριν από 2-3 χρόνια ήταν απλά θλιβερή για τα μάτια του τηλεθεατή.
- Ποια είναι η γνώμη σου για τα γνωστά μηχανάκια της AGB και τις μετρήσεις τους; Πράγματι αυτά τα νούμερα που πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι πλασματικά και δυστυχώς έχουν ”κόψει” και ”κάψει” πολλές σειρές που άξιζαν.
Δεν γνωρίζω εάν είναι πλασματικά αλλά πραγματικά εύχομαι να μην είναι και να υπάρχει κάποιος έλεγχος για όλη αυτή τη διαδικασία. Γιατί πράγματι από αυτά τα «νούμερα» κρίνονται πολλά πράγματα στην ελληνική τηλεόραση. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι μου φαίνονται ελάχιστα αυτά τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται ως δείγμα και πως η διαδικασία, τουλάχιστον όπως την γνωρίζουμε, δεν είναι πλήρως αξιόπιστη. Από την άλλη βέβαια, πρόκειται για τα στατιστικά στοιχεία και όχι για δεδομένα. Και μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μία και μοναδική εταιρεία που κάνει αυτές τις μετρήσεις. Η λογική μου θα έλεγε να μην δίνουμε τόση σημασία στα νούμερα αυτά αλλά στην απήχηση που έχει κάτι στον κόσμο-και αυτό φαίνεται άμεσα. Ωστόσο η αγορά προτάσσει άλλα πράγματα και μας αφορούν αυτά τα νούμερα… και τα μικρά και τα μεγάλα.
- Ας επιστρέψω όπως πάλι πίσω σε εσένα. Από ότι μάθαμε έχεις τελειώσει και το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με τι άλλο έχεις ασχοληθεί;
Πολύ σωστά. Εκείνα τα χρόνια, πριν ασχοληθώ με την υποκριτική, τα μοίρασα ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο, την στρατιωτική μου θητεία, τις σπουδές μου στην μουσική και το πιάνο αλλά και στο ταξιδιωτικό γραφείο του παιδικού μου φίλου, όπου εργαζόμασταν μαζί.
- Πως ήταν η φοιτητική σου ζωή και πως είναι τώρα η καθημερινότητα σου
Όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο ομολογώ ότι δεν έζησα ιδιαίτερα φοιτητική ζωή. Κι αυτό γιατί παρέμεινα στο σπίτι μου αλλά και γιατί ταυτόχρονα είχα κι άλλα πράγματα να ασχοληθώ, όπως η θητεία μου αλλά και η δουλειά. Η «δεύτερη» φοιτητική ζωή ήταν στην Θεσσαλονίκη, τα 3 χρόνια των σπουδών μου εκεί- στο Κρατικό. Δεν μπορώ να περιγράψω με λίγα λόγια πόσο όμορφα και ιδιαίτερα ήταν αυτά τα χρόνια. Υπέροχες στιγμές με ανθρώπους που θα «κουβαλάω» μαζί μου για μια ζωή.
Όσο για την καθημερινότητα μου σήμερα, αναλώνεται ιδιαίτερα στη δουλειά. Έχω καθημερινά γυρίσματα με τη σειρά του Mega «Η γενιά των 592 ευρώ» και ταυτόχρονα συμμετέχω στην θεατρική παράσταση «Ο καλύτερος τρόπος να ζείς». Τον ελάχιστο χρόνο που απομένει τον περνάω με την κοπέλα μου, την οικογένεια μου αλλά και τους φίλους μου.
– Αν δεν γινόσουν ηθοποιός, τι θα μπορούσες να ήσουν;
Πολλά πράγματα έχουν περάσει από το μυαλό μου, χωρίς να φεύγουν ποτέ. Το επικρατέστερο είναι να άνοιγα ένα βιβλιοπωλείο. Αλλά γενικά είμαι ανοιχτός σε ό,τι προκύψει στη ζωή μου.
– Με ποιον καλλιτέχνη ή ποιους θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;
Συνέχεια περνάνε από το μυαλό μου διάφοροι καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ κάποια στιγμή στη ζωή μου- και από διαφορετικούς χώρους. Μου αρέσει να βλέπω καλλιτέχνες και να ζηλεύω αυτό που κάνουν. Τόσο στο σινεμά, όσο και στο θέατρο αλλά και στο τραγούδι. Από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο μέχρι τον Γιώργο Λάνθιμο, από τον Γιώργο Κιμούλη μέχρι τον Γιάννη Σαρακατσάνη, από τον Γιώργο Νταλάρα μέχρι τον Μιχάλη Χατζηγιάννη… και πάει λέγοντας.
- Ποια είναι η αγαπημένη σου φράση ;
Όλα θα πάνε καλά.
- Ποιον θεωρείς δάσκαλο εσύ όσο αφορά την υποκριτική;
Αδιαμφισβήτητα ο μεγαλύτερος δάσκαλος είναι το ίδιο το σανίδι- με σύμμαχο και αντίπαλο τον ίδιο σου τον εαυτό. Μέσα από τη συνεχή δουλειά μπορείς να θέσεις σε πράξη αλλά και να μάθεις νέα πράγματα πάνω στην υποκριτική. Σίγουρα χρειάζονται γερές βάσεις για να μπορέσεις να φτάσεις τουλάχιστον μέχρι το σανίδι. Και αυτές δίνονται στα πλαίσια μιας δραματικής σχολής.
- Εκτός από την ειδικότητα του ηθοποιού μέσα στο καλλιτεχνικό χώρο στο μέλλον θα σε ενδιεφέρε να ασχοληθείς και με κάποιο άλλο πόστο που έχει σχέση με την υποκριτική, όπως σενάριο ή σκηνοθεσία;
Σίγουρα η σκηνοθεσία θα ήταν κάτι που με ενδιαφέρει πάρα πολύ αλλά περιμένω μέχρι να είμαι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Άλλωστε από μικρός αυτό φανταζόμουν περισσότερο παρά να γίνω ηθοποιός. Το σενάριο είναι αρκετά απαιτητικό και δε με ελκύει τόσο πολύ. Παρόλα αυτά όλα είναι καλοδεχούμενα.
- Υπάρχει το ενδεχόμενο να σε δούμε στο μέλλον σε κάποια διεθνή παραγωγή ή σε εξωτερικό σε κάποια ταινία ή σειρά;
Όχι, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στα επαγγελματικά μου σχέδια.
- Σε έναν νέο άνθρωπο που θα ήθελε να ξεκίνησε να ασχολείται με την υποκριτική είτε ερασιτεχνικά είτε να πάει να σπουδάσει σε κάποια κρατική ή ιδιωτική δραματική σχολή τι συμβουλές έχεις να του δώσεις;
Το πιο βασικό για τον καθένα μας είναι απλά να ακολουθήσει αυτό που πραγματικά αγαπάει και τον γεμίζει. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Μόνο έτσι θα καταφέρει να ξεχωρίσει σε αυτό αλλά και να γίνει ευτυχισμένος με αυτό.
- Αυτόν τον καιρό ο κόσμος που μπορεί να σε δει;
Συμμετέχω στην παράσταση «Ο καλύτερος τρόπος να ζεις» του Νόελ Κάουαρντ στο θέατρο «Από Μηχανής» σε σκηνοθεσία Αντώνη Γαλέου. Μαζί με την Φαίη Ξυλά, τον Κωνσταντίνο Γαβαλά και τον Νέστορα Κοψιδά. Και φυσικά στην τηλεοπτική σειρά του Mega «Η γενιά των 592 ευρώ». Επίσης συμμετέχω στην τηλεοπτική σειρά του Ant1 «Steps».
ΠΗΓΗ: http://www.todaynews.gr/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου