Στο προηγούμενο θέμα ανέφερα τον Robin Williams, γεγονός που με έκανε να θυμηθώ ξανά τον θάνατό του και να θελήσω κι εγώ, όπως χιλιάδες άλλοι, να πω ένα αντίο σε αυτόν τον μεγάλο ηθοποιό και άνθρωπο που έφυγε άδικα στις 11/08/14.
Αν και έχουν περάσει αρκετές ημέρες, εγώ δεν μπόρεσα τις ημέρες εκείνες να γράψω. Τώρα ήρθε η ώρα να το πω:
'' Ήσουν και θα είσαι πάντα ο αγαπημένος ηθοποιός και άνθρωπος όλων των γενεών. Όλοι σε θαυμάσαμε, όλοι σε βλέπαμε και χαιρόμασταν που για λίγες ώρες θα ήσουν μαζί μας μέσα από τις ταινίες σου. Ήσουν εσύ που μας έκανες να κλαίμε και ταυτοχρόνως να γελάμε. Κλάμα, γέλιο. Τραγικό, ε? Ήσουν ο μόνος που μας έκανες έτσι.
Όλες οι στιγμές που... ''περάσαμε'' μαζί μέσα από τους ρόλους σου θα μείνουν εδώ, για να μας θυμίζουν ότι κάποτε υπήρχε ένας άνθρωπος ο οποίος μας κάνει να ξεχνάμε τα προβλήματά μας, να γελάμε και να κλαίμε, να περνάμε καλά.
Με ένα τελευταίο δάκρυ...
Αντίο, Robin Williams. Μπορεί να μην υπάρχεις πια, αλλά όλοι θα σε αισθανόμαστε εδώ και θα είσαι μαζί μας...
Ευχαριστούμε για όσα μας έδωσες... ''
Ξέρω τι θα πουν οι αναγνώστες αυτού του μηνύματος: ''Τι υπερβολική που είναι!'' ή ''Σιγά μην αισθάνεται έτσι, επίτηδες το κάνει'' ή ''Καλά σιγά τώρα μην είναι δικά της αυτά τα λόγια'' ή κάτι παρόμοιο. Το μόνο που θέλω να πω είναι πως όλα όσα έγραψα στο παραπάνω ''αποχαιρετιστήριο κείμενο'' είναι μέσα από την καρδιά μου, είναι δικά μου και είναι όσα ήθελα να πω και να γράψω.
Παρ'όλο που οι περισσότεροι θα ''ξινίσουν'' δεν με ενδιαφέρει. Δεν είναι για αυτούς. Είναι για όσους αισθάνονται αυτά που γράφω. Συγγνώμη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου